Confiar

Hai veces en que sabes que algo concreto cara o que estás enfocado vai pasar, ou non vai pasar, depende... Hai veces en que de repente, sen saber por qué, decides coller un camiño determinado pensando en quizais atopar a unha persoa que sabes que algunha vez pasa por alí, e a atopas, sendo ao mellor alguén que fai tempo que non ves, pero xusto ese día o atopas.Outras veces dubidas entre dúas datas para facer algo e elixes unha porque obxectivamente é quizais a mellor, pero no fondo algo che di que ese día é peor, que non vai poder ser, aínda que, ao non ter un motivo concreto para rexeitar a opción, sigues para adiante con ela, e ao final algo pasa que fai que non poda ser... pero ti xa o sabías.
Sincronicidade. Gústame, faime sentir que formo parte de algo grande, moi grande... e reafírmame en que nos debemos fiar de nós, do noso instinto, do que nos chega, aínda que a nosa cabeza non sexa capaz de poñerlle un motivo racional.
Cando nos deixamos sentir de verdade, escoitamos dentro de nós, en silencio, atentos e abertos, atopamos as respostas, sabemos o que debemos facer. Pero hai sempre tanto ruido en todas partes, dentro e fora de nós, e andamos tan a correr e coa cabeza tan posta en todo, que non deixamos espacio para a escoita, para estar con nós mesmos en silencio, escoitando o que nos temos que dicir ou o que nos ten que dicir o mundo, a terra, o universo que nos rodea.
É todo moi sinxelo, só temos que parar, abrirnos, estar atentos, escoitar e confiar...